معلمان، مدیران و مربیان در برخورد با دانش آموزان در یک جنبه بسیار مهم اشتراک دارند و آن سروکار داشتن با عواطف دانش آموزان است. اگر به عواطف دانش آموزان توجه کافی شود، پیشرفت چشمگیری در تحصیل و ارتباط اجتماعی آنان حاصل خواهد شد. در غیر این صورت، آنان معلمان و مربیان خود را از صفحه ذهنشان حذف خواهند کرد. اگر چه در ظاهر، ادب اجتماعی و حرمت معلمی را پاس بدارند. چنین آموزشی، حاصلی جز ریاکاری ندارند. از این رو شایسته است، پیوسته رفتار، عواطف و احساس خود را نسبت به دانش آموزان مورد سنجش قرار دهیم. چک لیست زیر ابزاری است که بر اساس آن، معلمان می توانند به خود ارزشیابی عاطفی – احساسی بپردازند.
چک لیست خود ارزشیابی :
رفتار یا واکنشی را که هنگام کار در برابر احساسات کودکان و نوجوانان، از خود نشان می دهید، با علامت مشخص کنید.
1- به احساسات دانش آموزان توجه می کنم.
2- دانش آموزی را طرد نمی کنم.
3- از دانش آموزی در حضور دیگران ایراد نمی گیرم.
4- در حضور دیگران دانش آموزی را توبیخ نمی کنم.
5- هنگام مواجهه با دانش آموزان، همواره از روش های مثبتی همچون: تشویق کردن، دلگرمی دادن و قوت قلب و اعتماد به نفس دادن استفاده می کنم.
6- اتفاقات معنی دار و قابل ملاحظه مربوط به دانش آموزان را ثبت می کنم.
7- محیط آموزشی را از طریق کتاب ها، تابلوهای اعلانات، منابع ایجاد علاقه، ابزارهای ترغیب کننده و سایر تجهیزات و مواد، به محیطی بر انگیزنده و تحریک کننده یادگیری و تقویت کننده نگرش های مثبت تبدیل می کنم.
8- از هر گونه بحران سازی جداً اجتناب می کنم.
9- فریاد نمی زنم و صدایم را بلند نمی کنم، ولی در عوض، آهسته، واضح و محکم صحبت می کنم.
10-در محیط کارم، معقول، منطقی، غیر احساساتی و آرام هستم.
11- هنگام بحث با دانش آموزان، از مشاجره با آن ها و موضع دفاعی گرفتن در برابر آنان، خودداری می کنم.
12- به رفتارها توجه دارم، نه به شخصیت ها.
13- اعتقاد دارم که تنبیه همیشه پاسخگو نیس
14- نسبت به دانش آموزان احساسات منفی ابراز نمی کنم.
15- سعی می کنم به دانش آموزان نشان دهم که دوستشان دارم.
16- از قضاوت سریع و عجولانه اجتناب می کنم .
17- به دانش آموزان تهمت نمی زنم.
18- هیچ دانش آموزی را تهدید نمی کنم.
19- برای انجام امور به دانش آموزان اعتماد می کنم.
20- بیش از آن که سخن بگویم، سعی می کنم شنونده خوبی برای دانش آموزان باشم.
1- به احساسات دانش آموزان توجه می کنم.
2- دانش آموزی را طرد نمی کنم.
3- از دانش آموزی در حضور دیگران ایراد نمی گیرم.
4- در حضور دیگران دانش آموزی را توبیخ نمی کنم.
5- هنگام مواجهه با دانش آموزان، همواره از روش های مثبتی همچون: تشویق کردن، دلگرمی دادن و قوت قلب و اعتماد به نفس دادن استفاده می کنم.
6- اتفاقات معنی دار و قابل ملاحظه مربوط به دانش آموزان را ثبت می کنم.
7- محیط آموزشی را از طریق کتاب ها، تابلوهای اعلانات، منابع ایجاد علاقه، ابزارهای ترغیب کننده و سایر تجهیزات و مواد، به محیطی بر انگیزنده و تحریک کننده یادگیری و تقویت کننده نگرش های مثبت تبدیل می کنم.
8- از هر گونه بحران سازی جداً اجتناب می کنم.
9- فریاد نمی زنم و صدایم را بلند نمی کنم، ولی در عوض، آهسته، واضح و محکم صحبت می کنم.
10-در محیط کارم، معقول، منطقی، غیر احساساتی و آرام هستم.
11- هنگام بحث با دانش آموزان، از مشاجره با آن ها و موضع دفاعی گرفتن در برابر آنان، خودداری می کنم.
12- به رفتارها توجه دارم، نه به شخصیت ها.
13- اعتقاد دارم که تنبیه همیشه پاسخگو نیس
14- نسبت به دانش آموزان احساسات منفی ابراز نمی کنم.
15- سعی می کنم به دانش آموزان نشان دهم که دوستشان دارم.
16- از قضاوت سریع و عجولانه اجتناب می کنم .
17- به دانش آموزان تهمت نمی زنم.
18- هیچ دانش آموزی را تهدید نمی کنم.
19- برای انجام امور به دانش آموزان اعتماد می کنم.
20- بیش از آن که سخن بگویم، سعی می کنم شنونده خوبی برای دانش آموزان باشم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر